Kilka słów o torturach. Może upiekę szarlotkę?

Niedzielne późne śniadanie, dopijam sok z pomarańczy. Energii full. Chciałoby się pohasać, ale pogoda jakaś dziwna. Niby słońce, niby deszcz. Nie wiadomo o co chodzi.
Mam ochotę na coś słodkiego. Szybki wgląd w kuchenne szafki. O, jabłka piękne, soczyste. Trochę masła, cukru, jest i mąka. Jajko też zostało jedno. Dobra, robię szarlotkę!

Gotowego przepisu oczywiście nie mam. Próbowałam kilku, ale zapomniałam. Mieszam spontanicznie, wymyślam na bieżąco, kombinuję. Tak lubię najbardziej, kreatywnie.



Co było pod ręką, czyli składniki na 8 porcji (średnia tortownica)

Spód (kruche ciasto):                                        Kruszonka:
- kubek mąki tortowej                                      - 3 łyżki cukru
- kubek rozgniecionych ciastek digestive               - 3 łyżki miękkiego masła                                        
- 100 g miękkiego masła                                    - 4 łyżki mąki
- 3 łyżki brązowego cukru                                   (zagnieść palcami)
- 1 całe jajko

Jabłka:
- 4 duże jabłka (szare renety byłyby świetne, niestety tutaj takich nie mogę dostać)
- cynamon, kardamon, łyżka startego świeżego imbiru (lub inne przyprawy korzenne np. goździki)
- 4 czubate łyżki brązowego cukru
- łyżka soku z cytryny
- płaska łyżka masła

Wszystkie produkty na spód szarlotki zagniatam w kulę
i schładzam w zamrażalniku (15 minut). Jabłka obieram, obierek nie wyrzucam. Zainspirowana artykułem Marty Gessler na wysokieobcasy.pl o recyclingu jedzenia i wykorzystywaniu odpadków, zalewam obierki jabłek gorącą wodą - będzie naturalna herbatka owocowa. Wracam do jabłek. Kroję je w cienkie plastry, mieszam
z cukrem, sokiem z cytryny, imbirem, cynamonem i kardamonem. Już pachnie! 
Nagrzewam piekarnik do 180 stopni. Wyjmuję kulę ciasta z zamrażalnika, kroję na kilka części.



Wylepiam ciastem spód i  1/3 wysokości suchej tortownicy. Wylepiam palcami. Można rozwałkować, jeśli ktoś ma wałek do ciasta. Nie posiadam, ale nie narzekam. Kiedy już muszę, wałkuję ciasta butelką wina. Wino mam zawsze :)

Polecam wylepianie spodów palcami. Czysta robota. Nikt nie lubi mycia odklejonego mąką blatu lub stolnicy. Przed wstawieniem do piekarnika brutalnie nakłuwam ciasto widelcem, żeby nie zachciało mu się pod wpływem temperatury wstać. Podpiekam spód około 20 minut.
Myślę, co z tymi jabłkami zrobić, żeby jeszcze lepsze były... Rozgrzewam dużą, głęboką patelnię z płaską łyżką masła (na małej mocy, żeby nie spalić). Dodaję przyprawione jabłka i duszę około 10 minut, mieszając od czasu do czasu.


I wtedy zaczynają się tortury dla domowników i sąsiadów! Bo zaczyna pięknie i intensywnie pachnieć! Z piekarnika cudnie, z patelni jeszcze lepiej. Można współtowarzyszom podać papierowy ręcznik na wypadek ślinotoku, bo to dopiero początek aromaterapii.
Lekko podpieczony spód wyjmuję z pieca, nakładam obłędnie pachnące jabłka i sok, który puściły. Posypuję porwaną palcami kruszonką i z powrotem do pieca. Na kolejne 45 minut (180 stopni, opcja góra/dół).

Szarlotka już gotowa, jeszcze gorąca. Kusi. Taka rozleniwić potrafi, a wyszło słońce, więc zanim skosztujemy idziemy na krótki spacer.

Wracamy głodni. Ślinianki znowu w akcji, bo dom przenika słodka woń. 
Szarlotka z lodami waniliowymi i kawa. Nareszcie.
Pieczcie, torturujcie i dzielcie się!

 





PS. Półtoraroczny sąsiad docenił smak naparu ze skórek od jabłek. Pycha :)